Skip to main content

In other worlds, other wonders!

I have never till date felt so defenceless over a headache! In fact, I have never given power to my body to enslave me with sickness. I have always been healthy for years. My last bout of sickness was in 2005 when I was bedridden for a week apparently from the exhaustion of travelling to and fro from college. Architecture as academics was exhausting. Instead of expanding my health issues any further here, I would like to write about my recent disinterest in blogging. 

On one hand, I have been reading excessively like a mad(wo)man, devouring a couple of hundred pages every day or so, and yet I find myself bereft of words to write here. I have also met some new people, readers who have turned their passion into a business, which is too cool, I think! The more I look at people who have developed this transgression from reading and owning books and then, selling them, the more subconscious I have become about my books at home. My Dad and I share a common giant wall bookshelf with about Ten granite stone shelves of 0.45mX1.20m. When we first had them made in 2001 in this new house, we had no inkling how quickly they would overflow and as was evident during my Architecture school days, that we would require new ones. So we got off on a temporary solution which has now become permanent since 2010 and stacks a bunch of roughly 300 books in a corner of the TV unit, close to the door. I get told that when people visit our house, their first two glimpses are the wall mounted bookshelf and the corner shelf close to the door. I certainly like that. It was Cicero after all who said, A room without books is like a body without a soul.” 

However nice it seems to own books and amassing a collection, it is also a little troublesome and tiresome for the family members to adjust to the constant mess of books everywhere. A lot of my friends have started putting up their read books for sale. One of my uncles suggested the same to me. The only problem is I do not own Fiction which seems to be the popular genre of books. My Dad cultivated a taste of reading History and Non-Fiction in me since I was a kid. Growing up on Classics too, I cannot bear the thought of parting from my beloved Dickens, or Anne Gables or even Salman Rushdie, for that matter. Ever since I started working, I have consciously made an effort to buy books that will enhance and enrich me to live an honourable life strife with values and morale in this world riddled with fast paced changes. I have been having regular conversations with some people who have read and ardently advocate Greek Classical Literature. What a world of difference it makes to speak in different tongues about common passions and love for seeking truth, love and beauty in our human life! 

It also, of course, worries me a great deal to keep making choices about reading that was understood as whole truth by learned men and women centuries ago and to apply that in current times of distress. Perhaps, it is not the choice to apply wisdom but the multiple repercussions of voicing dissent and unpopular vote and thoughts that seem to upset a section of society vehemently. Our free liberal expressions of thoughts are liable to be curtailed by all means by both, state and individuals, in power. If by channelling a universal adult suffrage meant power transferred into the common hands, it also gave them a tremendous responsibility for a unanimous and equal measure of respect, honour and conduct to be bestowed upon all living beings. Unfortunately, in today's times, the rights to freedom we imagined would last longer, don't anymore. There is a constant tussle and upmanship between forces that claim to be societies of better living ideals. It doesn't matter if we question and recheck our ideals with the changing tide of thoughts that shapes this unjust age we are surviving. For age-old generations who bore physical, mental and emotional torture through war and personal battles for power, this new world is also an indicator of the cycle of events that witnesses violence and brutality to our own kind of flesh and blood. If evolution is supposed to have made us better, why haven't we turned into peaceful, harmonious social creatures? 

Comments

Popular posts from this blog

या जन्मावर, या जगण्यावर...शतदा प्रेम करावे?

पुस्तकांच्या आणि निसर्गाच्या साथीत जेवढा वेळ छान जातो आणि सार्थकी लागल्यासारखा वाटतो तितका खचितच कुठेतरी अन्यत्र वाटतो. नवीन वर्षात केलेल्या संकल्पांपैकी एक म्हणजे वाचलेल्या प्रत्येक पुस्तकावर स्वतःचं विवेचन लिहिणं. सुरुवात तर झाली आहे. साहित्य संमेलनाच्या निमित्ताने आणि वर्ष अखेरीच्या पार्श्वभूमीवर मुंबईतल्या बऱ्याच बुक स्टोर्सनी भर भक्कम डिसकाउंट जाहीर केला होता. मी देखील नाही नाही म्हणता लोभाला भुलून पार ATM मध्ये जाऊन पैसे काढून पुस्तकं खरेदी केलीत वर्षाच्या शेवटच्या दिवशी. टिव्ही वरच्या असंख्य कार्यक्रमांवर नजर फिरवल्यास असं चित्र दिसतं कि समाजाच्या नैतिक मूल्यांशी कार्यक्रम बनवणाऱ्यांच काहीच घेणं-देणं दिसत नाही. माणसांची पतच एवढी रसातळाला गेली आहे कि कपोलकल्पित आणि वास्तव जग यांची चांगलीच सरमिसळ आपण करून ठेवली आहे आणि त्यातून बाहेर पडण्याचे आपले काहीच मनसुबे वाटत नाही. आज सकाळी विचार करता करता माझ्या असं लक्षात आलं कि आपण किती उगाच खलबतं करतो, आपला दुरान्वये संबंध नसलेल्या गोष्टींबद्दल. काल रात्री जेवताना मी कुमार केतकरांचं "बदलते विश्व" हे साधारण दहा वर्षांपूर्व

गौरी देशपांडे आणि मी

आज २७ फेब्रुवारी. कविवर्य कुसुमाग्रज यांचा जन्मदिवस आणि मराठी भाषा दिवस. त्यानिमित्त मला आवडणाऱ्या एका मराठी लेखिकेच्या पुस्तकाचं विवेचन इथे करते. गौरी देशपांडे- मराठी वाचणाऱ्या साऱ्याच वाचकांना हे नाव जितकं परिचित आहे तितकच फार जवळचं देखील आहे. मी सर्वप्रथम गौरी देशपांडे यांची एक कथा शाळेत असताना अभ्यासली होती- कलिंगड. आणि कित्येक दिवस मी त्या कथेच्या पुढे अजून काही असेल का म्हणून उत्सुक आणि अस्वस्थ होते. दहावीत असताना वाचली होती म्हणून त्यांचं सर्व लिखाण वाचून काढायचं हे ठरवलं. पुढची चार- पाच वर्ष त्यांचं असं काही वाचनात आलं नाही. नंतर 'आर्किटेक्चर' शिकताना कॉलेजच्या ग्रंथालयात मराठी पुस्तकांचं कपाट दिसलं. आणि पाहिलं पुस्तक जे मी घेतलं नी वाचलं ते गौरी देशपांडेंचं 'मुंबई-तळेगाव-ग्रीस' असा प्रवास करणारी 'मुक्काम' हि दीर्घ कथा/कादंबरी. त्याचं दुसरं पुस्तक वाचलं ते म्हणजे 'आहे हे असे आहे', आणि त्यात मला परत एकदा सापडली ती 'कलिंगड' हि कथा. मी चार-पाच वेळा ते पुस्तक वाचून काढलं परीक्षा सुरु होण्याच्या काही दिवस आधी, एप्रिल मधेच आणि त्या कलिंगडाची

वेंधळेपणा

काही लोकांना वेंधळेपणा करण्याची एवढी सवय जडली असते कि कितीही त्यांनी काळजीने काम करण्याचा प्रयत्नापुर्वक निश्चय केला तरीही तो कधी तडीस जात नाही. मला माहित असलेल्या काही वेंधळ्या माणसांबद्दल सांगायचं झालं तर त्याचं प्रत्येक काम किंवा कृती हि इतरांसाठी तापदायकच ठरते बहुतेक वेळा. म्हणजे विद्यार्थ्यांच्या बाबतीत म्हणायचं झालं तर त्यांना परीक्षेत अभ्यास आठवेल का याचं टेन्शन असतं पण तरीही त्यातल्यात्यात त्यांच्या वेंधळेपणात कुठेही कसूर रहात नाही. अगदी परीक्षेची सामग्री नीट घेण्यापासून ते ओळखपत्र, परीक्षेत व्यवस्थित पेपर लिहिण्यापर्यंत सगळ्या गोष्टींमध्ये यांचा धांदरटपणा दिसून येतो. अशा लोकांच्या बेजबाबदार वागण्याची किंमत त्यांच्या परीजनांना भोगावी लागते याचं त्यांना सोयरसुतक देखील नाही. शेवटी काय तर माणूस स्वतःच्या स्वार्थाचाच विचार करतो. मला तर अतिशय राग आहे अशा लोकांच्या आप्पल्पोटेपणाची. त्यांच्या जगाचे ते राजे, सगळं भूमंडल फक्त यांच्या अवतीभवतीच फिरत असल्याचा यांचा फाजील गोड गैरसमज. आपल्यामुळे समोरच्याला केवढा मानसिक त्रास सोसावा लागत असेल याचा थांगपत्तासुद्धा अशा लोकांना नसतो मु